Zakładanie plantacji truskawek

Clery klasa A++Wybór stanowiska do założenia plantacji truskawek:

– Truskawkę sadzimy na glebach lekkich, przewiewnych, próchnicznych, o dobrej strukturze z wodą gruntową na poziomie 60-80cm o uregulowanych stosunkach wodnych. Gleby te należą np.: do kompleksu pszenno-buraczanego, czy też żytnio-ziemniaczanego. Truskawki nie należy uprawiać na rędzinach, glebach podmokłych i zlewnych. Wydajny system nawadniania i sprawne urządzenia melioracyjne istotnie zmniejszają ryzyko produkcji spowodowane przez warunki meteorologiczne.

– Do założenia plantacji nie będą się nadawały kotliny i zagłębienia terenu, gdzie gromadzi się zimne powietrze. Może to powodować w okresie wiosennym uszkadzanie kwiatów przez przymrozki. Należy także unikać zakładania plantacji na nie osłoniętych od wiatru szczytach wzniesień, gdzie pokrywa śnieżna stanowiąca naturalną ochronę przed mrozem w okresie zimy jest zazwyczaj cieńsza. Osłonięcie plantacji przed działaniem silnych wiatrów zapewni lepsze plonowanie i zmniejszy prawdopodobieństwo uszkodzenia kwiatów przez wiosenne przymrozki.

– Pole przeznaczone pod plantacje truskawek powinno być wolne od chwastów, zwłaszcza od chwastów trwałych takich jak: perz, mniszek, ostrożeń czy skrzyp. Żerujące na rozłogach perzu drutowce wyrządzają poważne straty na młodych plantacjach truskawek. Ponadto korzenie perzu wytwarzają substancje hamujące wzrost roślin a korzenie niektórych chwastów wydzielają toksyny szkodliwe dla roślin uprawnych, które pozostają w glebie przez wiele miesięcy. Dlatego nie jest obojętne, kiedy odchwaścimy glebę przeznaczoną na matecznik lub plantacje.

– Na polach, na których planowana jest uprawa truskawek, należy prowadzić kilkuletni płodozmian, tak aby truskawki nie były sadzone zbyt często po sobie. Ponowna uprawa truskawki na tym samym polu może nastąpić nie wcześniej niż po 4 latach, w przeciwnym razie dochodzi do znacznego nagromadzenia w glebie groźnych dla truskawek patogenów, powodujących między innymi choroby systemu korzeniowego, oraz szkodników, takich jak nicienie czy opuchlaki. Niektóre z nich mogą przetrwać w glebie przez wiele lat i zachować zdolność do zakażania truskawki.

– Truskawek nie należy sadzić po trwałych użytkach zielonych w tym przede wszystkim po wieloletnich roślinach motylkowych (np.: koniczynie, lucernie), gdyż często występują na nich opuchlaki, które są dużym zagrożeniem.

– Deserowych odmian truskawek (wrażliwe na werticyliozę) nie należy sadzić po roślinach będących gospodarzami dla grzyba Verticillium dahliae, np.: po ogórkach, pomidorach, roślinach kapustnych oraz ziemniakach. Należy unikać uprawy porzeczki i maliny, ponieważ rośliny te są żywicielami przędziorka chmielowca – szkodnika truskawki.

– Dobrym przedplonem są rośliny zbożowe, rzepak ozimy, rzepik, gorczyca, niektóre rośliny motylowe: łubin, bobik, wyka, peluszka oraz warzywa wczesne jak fasola, groch marchew, czy cebula.

– Pole pod truskawki powinno być wolne od szkodników glebowych, głównie: drutowców, pędraków i opuchlaków. Po stwierdzeniu ich występowania w ilości wyższej od progu zagrożenia, należy zrezygnować z danego pola lub zniszczyć szkodniki przed sadzeniem roślin.

– Pole powinno być wolne od nicieni glebowych. Można je zniszczyć uprawiając przez kilka miesięcy aksamitkę (Tagetes). Czteromiesięczny okres jej uprawy na polu może zmniejszyć populację korzeniaka szkodliwego o ponad 90%. Uprawa tej rośliny daje, więc podobny efekt jak odkażanie gleby.

– Przed założeniem plantacji należy zastosować nawożenie obornikiem (40-60 ton/ha), który bardzo korzystnie wpływa na wzrost roślin i pozwala na znaczne ograniczenie, a nawet zaniechanie nawożenia mineralnego. Obornik zawiera przeciętnie 0,5% N, 0,25% P2O5 i 0,65% K2O, więc z 40 t/ha wnosimy 200 kg N, 100 kg P2O5 i 260 kg K2O. Mineralizacja tych składników przebiega w glebie lekkiej w ciągu dwóch lat a w glebie ciężkiej do trzech lat.

– Należy uwzględnić wymaganą izolację przestrzenną 50-200 m od plantacji matecznej i dziko rosnących roślin tego samego gatunku. Najkorzystniejszą izolację stanowią zboża, które dodatkowo przez pewien czas osłaniają (zwłaszcza matecznik) przed szkodnikami z zewnątrz.

– Przed podjęciem decyzji o wyborze stanowiska należy upewnić się, czy gleba jest wolna od grzyba Synchytrium endobioticum, sprawcy kwarantannowej choroby ziemniaka – raka ziemniaczanego. Nie jest on szkodliwy dla truskawki, ale może być przyczyną dyskwalifikacji matecznika i zakazu rozprowadzania sadzonek truskawki. Może on przetrwać w glebie w postaci przetrwalnikowej nawet do 30 lat. W celu analizy gleby na obecność tego patogen należy skontaktować się z najbliższą stacją PIOR (Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin).

– Utrzymanie (mechanicznie) czarnego ugoru przez 3 miesiące przed założeniem plantacji zapobiega ewentualnemu przetrwaniu na polu węgorka truskawkowego i węgorka truskawkowego, których żywicielami są niektóre chwasty.

– Wykonanie analizy chemicznej gleby przed założeniem plantacji jest niezbędne aby podać właściwe zalecenia wapniowania i nawożenia przed sadzeniem i w latach następnych. Optymalna kwasowość gleby powinna zawierać się w granicach pH 6,0-6,5. Przy pH powyżej 6,5 na roślinach mogą pojawiać się objawy chlorozy spowodowanej zakłóceniami w pobieraniu żelaza.

Podziel się na:
  • Facebook
  • Twitter
  • Google Bookmarks
  • Blogplay
  • Blip
  • Blogger.com
  • Gadu-Gadu Live
  • Grono
  • Grono.net
  • Gwar
  • Poleć
  • Wykop
  • RSS
  • Drukuj